எதுவோ… நானோ….

வெட்டவெளியில் தான் திசை தெரியாது நிற்கிறேன் ….

இருட்டென்பது தனியே பிரித்து காண அவசியமில்லாத நாட்கள் …

வடகயிறு கொண்டு மனதை எதுவோ இறுக்குகிறது …

மூச்சு நிற்கும் நொடியில் சற்று ஆசுவாசமெடுக்க வைக்கிறது …

அனுமதி கேளாமல் மீண்டும் மீண்டும் இதுவே நிகழ்வுகளாக தொடர்கிறது ….

பெருங்குரலெடுத்து கத்த நினைக்கிறேன் …

அடிகுரல் கூட வெளி வர மறுக்கிறது …

இந்நிலை தொடர்வதன் காரணம் அறியேன் ….

எதுவோ …

எதுவாகவோ ….

மனமோ … நானோ ….

பரிணாமம் கொள்ள போகிறது ….

– ஆலோன் மகரி