Tag: கவிதை

கண் கட்டி கை தட்டி கால் எட்டி ஒயிலாக நடக்கும் மயிலாக… மண் உண்டு கண் கண்டு அவன் முன்னே நாற்குணமும் தலை நீட்ட… - அவனோ ...

இரசனை தான் பல இராசயன மாற்றங்களை இயக்க வைக்கிறது .... மனதிலும்... உடலிலும் ... இயற்கையிலும்.... இறுதியில் தமிழிலும்.... மூச்சுமுட்ட முட்ட காதலனவனின் இதழணைத்த கிறக்கத்தில் நான்......

யார் மனிதன் ? ஊர் காப்பாற்றி வளர்ந்தவன் -  தன்னை குடும்பத்தில்  புதைத்துக் கொண்டான்…. இயற்கையுடன் சந்தோஷித்து…. அழுக்கேறிய வேட்டியும்…. தோளில் கிடந்த துண்டுமாக…. வாழ்ந்திருந்தவரையும்…. உழைத்து ...

நடந்தாலும் அமர்ந்தாலும்…. பசித்தாலும் புசித்தாலும்…. எதனோடும் நானல்ல…. - உன் இடர்பாடும் பெரிதல்ல…. கண்டும் காணாமல்…. பேசியும் பேசாமல்…. உண்மை ஒளித்து - நீ வாய்மை உயர்த்த… ...

இருதுருவங்களின் தோள்களில் …. கயிற்றைக் கட்டி…. நீட்டி இழுத்து முறுக்கியிருக்கும் இருமுனையில்…. ஆலமரத்தின் விழுது படர்ந்த… அகன்ற தேக்கு மரக்கிளையில் …. இருதுருவங்களையும் ஒன்றிணைத்து…. தனியே கிளையில் ...

காயமெல்லாம் காய்ந்து போகத்தான் முயல்கிறது... காலமும் கடந்து போகத்தான் நினைக்கிறது....  எவ்வினையும் நல்வினையாகத்தான் தெரிகிறது.... எதிர்வரும் இன்னலுக்கு எவ்வினை ஆற்றுவது?? காத்திருந்த காலமும் தான் வந்து சேருமா? காத்திருத்தலே இக்காற்றினிலில் கலந்திருத்கிறதா ? மாற்றம் தேடும் ...